İstatistikPırasa

Pırasa İstatistikleri

 

Pırasa yetiştiriciliği

 

Pırasa İstatistikleri 2000-2023

Piyasa yılı
Üretim (Ton)
İthalat (Ton)
İhracat (Ton)
Yeterlilik derecesi (%)
2000/'01308 0009419 351106,8
2001/'02300 0001812 287104,4
2002/'03290 000-23 212108,9
2003/'04305 000-14 556105,1
2004/'05295 000-16 346106,0
2007/'08256 397-12 149105,1
2008/'09252 286-16 855107,3
2009/'10251 1202114 761106,4
2010/'11244 8121313 184105,8
2011/'12246 144-9 874104,3
2012/'13229 359917 762108,6
2013/'14240 391-7 430103,3
2014/'15223 303-8 906104,2
2015/'16231 678-5 065102,3
2016/'17227 172-7 619103,5
2017/'18208 239-5 822102,9
2018/'19252 958186 101102,5
2019/'20234 0524 752102,1
2020/'21225 4808514 878107,2
2021/'22213 1922667 053103,4
2022/'23168 710
2023/'24160 853

 

Pırasa, dünyanın birçok bölgesinde yaygın olarak yetiştirilen bir sebze mahsulü türüdür. Soğan, sarımsak ve arpacık da içeren Alliaceae ailesinin bir üyesidir. Pırasa üretimi ülkeye ve bölgeye göre değişir, ancak en çok pırasa üreten ülkelerden bazıları Çin, Mısır, İspanya, Fransa ve Hollanda’dır.

Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’ne (FAO) göre, 2019 yılında dünyanın toplam pırasa üretimi 4,5 milyon mt civarındaydı. Çin’de pırasa önemli bir mahsuldür ve ülkenin birçok bölgesinde yetiştirilmektedir. FAO’ya göre Çin, 2019’da tahmini 1,4 milyon mt üretimle dünyanın en büyük pırasa üreticisidir.

İspanya’da pırasa önemli bir mahsuldür ve ülkenin birçok bölgesinde, özellikle Galiçya, Castilla y Leon ve Endülüs bölgelerinde yetiştirilmektedir. İspanya, FAO’ya göre 2019’da tahmini 400.000 mt üretimle dünyanın en büyük pırasa üreticilerinden biridir.

Pırasa, soğan ve sarımsakla yakından ilişkili bir sebze türüdür. Hafif, tatlı ve tuzlu bir tada sahiptirler ve genellikle çorbalarda, güveçlerde ve diğer yemeklerde kullanılırlar. K vitamini, A vitamini ve C vitamini dahil olmak üzere iyi bir vitamin ve mineral kaynağıdırlar. Aynı zamanda iyi bir diyet lifi ve antioksidan kaynağıdırlar.

Pırasanın uzun beyaz bir gövdesi ve yeşil yapraklı bir tepesi vardır, sadece beyaz ve açık yeşil kısımlar yenilebilir, koyu yeşil yapraklar genellikle atılır. Tipik olarak kök ve yeşil yapraklı tepe kesilerek, ardından beyaz ve açık yeşil kısımlar uzunlamasına ikiye bölünerek ve katmanlar arasında sıkışmış kir temizlenerek temizlenirler. Daha sonra pişirilmeye hazırdırlar. Sotelenebilir, kızartılabilir, ızgara yapılabilir veya çorba ve güveçlerde kullanılabilirler.

Kaynak  / Turkstat – Eurostat – FAO